100 jaar Polygoon – De stem van mijn vader

Een eeuw geleden vertoonden de bioscopen de eerste Polygoonjournaals. Honderd jaar later is Polygoon nog steeds een begrip. Niet in het minst vanwege het kenmerkende, koperen stemgeluid van Philip Bloemendal. Voor de oudere generaties is het Polygoonjournaal de stem van ‘herrijzend Nederland’. Het is uit de tijd van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, de groeiende industrie, van de hoogconjunctuur en de toenemende welvaart. De stem die commentaar gaf als Hare majesteit de Koningin weer een brug of een weg had geopend, als de schooljeugd met vlaggetjes in de hand haar toezongen of koekhapten op haar verjaardag. Het gewichtige geluid als er een nationale ramp had plaatsgevonden of een belangrijk jubileum, met soms guitig commentaar bij de Huishoudbeurs of voetbalwedstrijden. Altijd werden die gebeurtenissen in gekaderd – geframed zouden we nu zeggen – door de stem in die kenmerkende stijl. Zo is Bloemendal vaak de stem van Nederland genoemd. Voor Robert Bloemendal was het de stem van zijn vader.

Zijn levensverhaal vertelde Philip in het vroege voorjaar van 1982 aan Robert tijdens wandelingen in de Limburgse heuvels. Ze legden het vast op geluidsband. In verschillende sessies tot in 1988, leverde dat 16 uren aan geluidsmateriaal op. Het boek 'De stem van mijn vader' is de neerslag van deze opnamen. Op 1 oktober staat prof. dr. Bert Hogenkamp stil bij de historie van het Polygoonjournaal en vertellen oud-medewerkers over het maken van de journaals. Het unieke stemgeluid van Philip Bloemendal is onderwerp van gesprek en het eerste exemplaar van het boek wordt overhandigd aan Wim Daniëls.